Jennifer Sherr, van Yale School of Medicine, gaf een gepassioneerd betoog voor het toevoegen van continue ketonenmonitoring aan de volgende generatie CGM-devices. Sherrs motivatie is diep persoonlijk, daar zij sinds 1987 type 1 diabetes heeft en werkzaam is als kinderarts-diabetoloog.
Keto-acidose is geassocieerd met hoge mortaliteit en komt paradoxaal genoeg door de nieuwe hybrid closed-loop systemen terug op de agenda. Hoewel hybrid closed-loop systemen ontegenzeggelijk grote voordelen hebben in het verbeteren van hyperglykemie, zijn ze helaas niet geassocieerd met een lagere kans op keto-acidose. Nee, helaas: het risico lijkt zelfs toegenomen, omdat er geen langwerkende insuline aan boord is en de pomp kan falen. Bij hybrid closed-loop systemen is er zelfs een extra risico, omdat de low-suspend modi bij hypo’s logischerwijs de kans op ketogenese vergroten.
Sherr liet zien dat point-of-care ketonenmonitors onvoldoende zijn, en dat prototypes van duale monitoring bij insulineretentie aantonen dat glucose en ketonen niet goed met elkaar correleren.
Richard Bergenstal van het International Diabetes Center leek het enthousiasme van de zaal wat te temperen; hij ziet nog een hoop beren op de weg. De nieuwe duale sensoren moeten betrouwbaar, precies en betaalbaar zijn. Ook moet de toegevoegde informatie leiden tot acties die keto-acidose voorkomen. Een van de problemen is dat er eigenlijk geen goede referentiewaarden zijn voor fluctuatie van de normale range van ketonen, buiten de setting waarin er een verhoogde kans of verdenking op keto-acidose is. Vervolgens moeten we nadenken over patiëntselectie. Een interessante invalshoek die Bergenstal geeft, is dat de monitoren wellicht vooral een rol verdienen bij patiënten die we nu geen SGLT2-remmer durven te geven uit angst voor een (normoglykemische) keto-acidose. Dit zou de kwetsbare patiëntengroep met verhoogd risico op hartfalen en nierfalen betreffen, meer dan alleen patiënten met geavanceerde technologieën.
Er was veel interesse in deze sessie; het Spotlight-podium op vrijdag zat afgeladen vol. Het leukste gedeelte van deze sessie was dan ook dat er na de presentaties gelegenheid was om met de zaal in debat te gaan over of deze techniek breed beschikbaar gaat komen als de uitdagingen die Bergenstal schetste worden opgelost. Mijn persoonlijk gevoel, en dat van mijn buurman dr. Rick Meijer, is dat deze techniek voor een geselecteerde patiëntengroep, waarschijnlijk met keto-acidose in de voorgeschiedenis, van toegevoegde waarde gaat zijn.
