Type 2-diabetes heeft verstrekkende gevolgen voor meerdere orgaansystemen. De vraag is: welk orgaan lijdt het meest? Het hart, de nieren, de lever of het brein? Tijdens een interactief symposium op de Internistendagen 2025 verkenden we de orgaanschade die gepaard gaat met deze chronische ziekte en hoe we deze het beste kunnen voorkomen en behandelen.
Allereerst was cardioloog Maarten Leening aan het woord die aangaf dat we vooral in moeten zetten op middelen met een cardiovasculair voordeel en het glucose verlagend effect wellicht op de tweede plaats moeten zetten.
Internist-nefroloog Gerald Vervoort adviseerde om juist meer te richten op microvasculaire complicaties in de vorm van albuminurie en verminderde klaring. Hij liet een scala aan mogelijkheden zien om patiënten met diabetes en nierschade te behandelen. De vraag is wel: is combinatietherapie effectiever, kunnen we dit opbrengen en is dit ook kosteneffectief? Volgens Vervoort is het ongelooflijk belangrijk dat nefroloog, cardioloog, internist en neuroloog samenwerken om de patiënt met diabetes heen.
Martijn Brouwers liet zien dat er weliswaar heel veel ontwikkelingen zijn op het gebied van MASLD, ook verschillende therapieën om de ontwikkeling van leverfibrose te remmen, maar dat screenen op leverziekte nog niet heel zinvol is. De beschikbare tests hebben een lage positief voorspellende waarde en voor de diagnose is een leverbiopt nodig, een ingreep met mogelijke complicaties. Dit maakte de nodige reacties los in de zaal, waarbij er uiteindelijk consensus leek te zijn dat we vooral betere tests nodig hebben.
Ten slotte liet Thomas van Sloten zien dat er wellicht een onvoorziene nevenwerking is van met name GLP1-analogen, maar mogelijk ook SGLT2-remmers op de cognitieve functie. Vasculaire dementie lijkt af te nemen met deze nieuwe middelen; dit wordt nu bevestigd in grote gerandomiseerde onderzoeken en geeft mogelijk nieuwe hoop voor de toekomst.
