Semaglutide is goedgekeurd voor de behandeling van type 2 diabetes en obesitas. De werkzaamheid en veiligheid van semaglutide bij volwassenen met type 1 diabetes zijn echter nog niet geheel duidelijk. Op de ADA in Chicago presenteerde onderzoekers resultaten van de ADJUST-T1D trial, waarin de effectiviteit van semaglutide bij patienten met type 1 diabetes en obesitas werd onderzocht. Hieronder treft u de belangrijkste resultaten.
Methode
Er werden 72 volwassenen met type 1 diabetes en een BMI van 30 kg/m2 of hoger geincludeerd , die allen gebruik maakten van insuline toediening door middel van een hybride closed loop systeem. Zij werden naar aanleiding van randomisatie gedurende 26 weken behandeld met 1 mg semaglutide per week of met een placebo. Het primaire samengestelde eindpunt bestond uit het behalen van alle volgende criteria: tijd binnen een glucosebereik van 3.9-10.0 mmol/L (gemeten met continue glucosemonitoring, CGM) van meer dan 70%, tijd onder 3.9 mmol/L minder dan 4%, en een gewichtsverlies van ten minste 5%.
Resultaten
Een significant groter percentage van de patiënten in de semaglutidegroep behaalde het primaire samengestelde eindpunt in vergelijking met de placebogroep (36% vs. 0%, P<0,001).
De patienten in de semaglutide groep hadden aan het einde van de studie ten opzichte van de placebogroep een grotere HbA1c daling (-0.7% vs -0.3%, p <0.05), vaker een TIR > 70 % (verschil 8.8% [3.9-13.7]), en een grotere mate van gewichtsverlies (verschil -8,8 kg [-10.6, -7.0]).Er waren twee ernstige hypoglykemieën in elke groep en er werd geen diabetische ketoacidose gemeld. Zoals verwacht waren er vaker gastrointestinale bijwerkingen in de semaglutide groep, echter deze bijwerkingen waren mild van aard.
Conclusie en relevantie voor de dagelijkse praktijk
Bij volwassenen met type 1 diabetes en obesitas die gebruik maakten van een hybride closed loop insuline systeem leidde behandeling met semaglutide, in vergelijking een placebo, tot meer gewichtsverlies en een significante verbetering in het behalen van tijd binnen glucose doelbereik. Deze resultaten zijn bemoedigend voor patienten met type 1 diabetes en obesitas, aan wie een behandeling met GLP-1 analogen op dit moment in de dagelijkse praktijk nog wordt onthouden. Hoewel het effect op ‘harde’ uitkomstmaten zoals cardiovasculaire ziekte of mortaliteit nog zal moeten worden onderzocht in grotere opzet, lijkt het duidelijk dat de GLP-1 analogen ook in het kader van de behandeling van type 1 diabetes bezig zijn met een opmars.
